Refrein:
Vasteloavend in Zitterd, doe geluifs 't niet, 't is ein en al gezèlligheid.
Ammezeiere kènste dich goud. es 't neit zo is, dan bèste 't zellef sjout.
Vasteloavend in Zitterd, doe geluifs 't niet, 't is ein en al gezèlligheid.
Ammezeiere kènste dich goud. es 't neit zo is, dan bèste 't zellef sjout.

D'n èllefde november, 'nne heele hoogen daag,
dan duuk ich in die pröllemanj en fòk mich gauw get aan.
Ich sjprèng dan èns de zolder ròndj, mit maske gans kompleet,
en sjus wie eine koekeral, bèn ich dan opgedreed.
Al bèn ich gans allein, toch zèng ich dit refrein:

En bèn ich oetgesjpronge, dan dènk ich bie mich zelf
Doe mòs noch effe wachte, zo'n waekske teen of twelf.
En zeen ze aangebroake, de sjoonste daag van 't jaor,
vuil ich mich aangesjpraoke, mie maske lik al klaor.
Gelökkig neit allein, zèng ich dan dit refrein: