Ich Grunstroater Geet, woa e likt of waal steet,
die hult veul van spas en van lol,
die nient zich zieng beerkes en schnepskes mit vreut,
en is wal ins hagele vol.
't Gebuurd'op ing kir, dat ing geet gong drop oet,
en bagerde laat in de naach.
Als heem dan ziene gruus mit inne kwispel hem dreud',
hee griemelend zong, mit inne laach:

Refrein:
O Ploontje, mie Appelonia, noe bis toch nit e zoeë.
O Ploontje, mie Appelonia, ich zal het noets mie doeë.
O Ploontje, mie Appelonia, doe wits, ich hout van dich.
Koom, laach noe ins en kiek mich aa, leef Plonia, leef Plonia.
Koom, laach noe ins en kiek mich aa, leef Plonia van mich.

Zoe wit wie ing liek, os Aplonia schoot:
'Hei schmierlap, dan schlon ich de moat'.
In walzertak gong noen dur kwispel drop los,
spektakel bis wiet op gung stroat.
De nobere hoete het spilke zich aa,
zie laachten en spitsten hun oer.
Dur angere daag wor het durp dur van vol,
en zong het gans Strötje in koer:

Het doerde nit lang, of an het hof van dur Prins,
woet uvver die witz veul vertelt.
Durch Prins en durch Richter mit gans hunne Roat,
is toen een loes oerdeel geveld.
Al kumt ing hoes het ee of anger soms vuur,
dan bringt het doch nit op gung stroat.
Mar kiekt uch dan aa, schnapt en puutscht uch ins goot,
en zingt dan en schunkelt op moat: