Noen sjtel diech vuur ins wie 't jeuf jing harmonie, jinne houwet hel de moas.
Noeëts marsjere in jen sjtroas. Vöngs doe 't leëve fain oane jezanksverain.
En jinne zong ing noeët en iech nit leëve koeët.
Vier dunt wat vier kanne en houwe óp de kis, 't kan ós nuus weerhauwe went 't vasteloavend is.

Oane moezziek jeet 't nit, 't jeet jans ainfach nit, 't jeet jans ainfach nit.
't Maat nit oes wie jód of sjleët, zoeë lang mar hel jezonge weëd.
Oane moezziek jeet 't nit, 't jeet jans ainfach nit.

Kries doe dat bijenee, 't küem jinne WMC, 't feëlet toch ee sjtuk van de vräud en 't jeluk.
En wat bleuf van ós sjtad went ze de moezziek nit mieë hat.
De lü die wüete wild en jee miensj deë doavan hult.
Vier dunt wat vier kanne en houwe óp de kis, 't kan ós nuus weerhauwe went 't WMC werm is.

Al mieë wie vieëtsieg joar sjpille vier dat noen al klaor,
kunt fanfaar en harmonie hel tse wirke zie an zie.
En alle lü dunt mit: d'r Sjeng, d'r Kloas, d'r Pit,
en sjtunt drij wéche lank in d'r reën en zonnebrank.
Den Kirchroa kan marsjere, zingt allenäu mitee, wat kan ós nog passere, 't is werm WMC.