Obbeech is de plaats

Tekst: 
P.H.M. Claessen & W.H. Leurs
Muziek: 
J.H. Feij
Plaats: 
Obbicht

Tösje de Maas en de k'naal van Berg en Bor tot aan Beeg,
haël röstig, zonger kabaal, lik oos dörpke, klein mèr leef.

Refrein:
Obbeech is de plaats woo weer zeen geboare,
Obbeech is de plaats, doa geit joa gaar niks boave.
Obbeech is de plaats woo weer zeen geboare,
Obbeech is de plaats, doa geit joa gaar niks boave.

Willem, dae hie euversjtook, om zo noa Sjtokkum te goan,
dat vungste neet in ei book, mer ein sjtendbeeld kreeg hae sjtoan.

Wonjre zeen de waereld neet oet, dat wèt noe toch jederein.
In Obbeech, wet jeder poet, hiltj me wonjre op de bein.

Water, dat höb veer genog, dat is eineder bekènt.
Talriek woord beer ingekoch, daomit waere weer verwènd.

Sjpas make veer die drie daag, van sjmorges tot soaves laat.
Roaze, me neet te gejaag, hawte weer 't kaelgaat naat.