Ik loup now al d'n hieëlen daag te zeuke,
of ik messchien ein kleine woeëning vind.
Al waar 't maar ein kamer mit ein keuke,

Refrein:
Och, had ik toch ein kamer, al is ze nog zoeë klein.
'k Heb hieëlemaol gein muibels, ik bin maar gans allein.
De rame toegetummerd, det vind ik excellent.
As ik maar örges slaope kan, dan bin ik al kôntent.

't Is toch ouk te stôm um van te praote,
ik waer vervolg door allerhande pech.
Now loup ik wie 'ne gek door Venlo's straote,
kan in mien eige stad neet mier terech.

Zoeë geit 't mit de ôngetrouwde vrouwe,
die kriëge al de zörg op eure kop.
Ik zoel verdreid van oozel wille trouwe,
dan knapde miene man det zaakje op.

Oet de Revue: 'Bedoot dich !'