Refrein:
Och laot os toch geweare,
weej vreeje en kusse zo geare,
os va en os moe hebben ut ok gedaon,
tis durrum dat weej daor verder mit gaon
Zoë is nou iënmaol ut leave,
daor kunde toch nie neave.

Toen va os moe lierde kenne,
zei moe zoë is der mar enne.
En vader zong en was blie,
en heej kuste zien megje marie.

Zoë als de alde dan zongen,
zoë piepe now jao de jonge.
Ut leave is wiët ik veul,
un dreijund perdjespeul.