Och leven Heer, och leven Heer,
zit mich nooit, nooit, nooit örges angers neer.
Hie höb ich wortel gesjaote, ich wil dit landj nooit meer verlaote.
As geer 't beste mit mich veur höb, zit mich nörges angers neer.

Ich mót d'r neet aan dinke, zol mien leid nog gaon verdrinke.
As ich weggesjtuurd zol waere: man, dan sjteit mien zeel in brandj.
Ich bäökde mich de uig oet, kreeg vaort rumpel en det zuut neet oet.
Nae, blieve, ich mót blieve in mien zo vertroewde landj.

Dao waas ins eine rare, zegk maar röstig: halve gaere,
dae meinde mich toch te verhoeze, ich zag waat meins doe dich?
Blief doe maar lekker hallef gaar, ich hie weg, nae: vergaet 't maar.
Want blieve, ich wil blieve, deh's veur mich van groot gewich.

Dus geine hoof ooit meer te praote, deze jóng is vasbesjlaote,
det ich blief wo ich bön grootgebrach, 't sjoonste plekske van Eur handj.
Och luuj van hie, ich haaj van uch, ich blief toet miene letste zuch.
Jao, blieve, ich zal blieve... (ich laot mich neet verdrieve)
Al velt d'n hemel op mich neer... (det guf waal rómmel, leven Heer)
Al win ich ouch de laoterie... (ich gaon neet nao Belsj, nae, ich blief hiej)
Noord, oos, wes, maar zuid is bès... (heel väöl baeter as de rès)
Al zegke ze: 'Doe chauvenis'... (dan zegk ich: 'Wit geer waat geer mis?')
Waat ich wil zègke Heer... (waat hae wilt zegke Heer...)
Zit mich nooit, nooit, nooit, nae nooit, nooit, nooit,
zit mich nooit, nooit, nooit, nooit örges angers neer.