Mestreech dat is toch zeker, d'aldersjoenste stad.
Tösse Maos en Jeker, dao höb iech mien jäög gehad.
Op 't Vriethof te flanere, e kioske vol meziek.
Bleijf iech 't bewere: Mestreech diech bis harstikke riek.

Och Mestreech, wat biste sjoen (biste sjoen).
Iech zal diech neet ruijle, ouch nog neet veur e miljoen.
Och Mestreech, wat biste sjoen (biste sjoen).
Iech zow gaar neet weite wat iech aanders moos goon doen.

Op die feijn terrasse, um 't aldersjoenste plein,
laot iech miech verrasse mèt e pèlske, groet of kleijn.

Es iech maag beleve tot iech hoonderd weur,
bleijf Mestreech miech geve, aon mie leve alle kleur.
En dien monuminte, 't Mooswief, Minckeleers,
zien veur miech de printe boeste jaorelaank op teers.