Ode aan de Peel
Iësj woar d'r veen en alles onbegoanbaar
't Land woar drassig en niëmes woënde doa
Doe koam d'r tied, doa goonge ze ’t graave
Ermziëlige huuskes koame doa te sjtoa
Doa ligke noe groëte boerderieë
en erpel sjtond op 't land
Woë 't vreuger nog hiël hèl sjoefte woar
Want alles moos doe mit de hand
Doa vaare noe groëte machines ronk
Uëver zavel en zand
En woëne generaties boere al
In ‘t Brabants-Limburgse land
Me groof kanale om ‘t water aaf te veure
En ‘t veen brach me uëver mit de boot
Me mengde bonkveen mit dat fiene dekzand
Noe bluie de erpel en de lüj die hont ‘t good
refrein
Wat dont v'r noe, motte vuur zoë durchgoa
Of geëve v'r sjtukke truuk aan de natuur
De boere kenne doabie da prima helpe
Es goei beheerders, doa ben ich hiël sjterk vuër
Da kriege vuur daan deë sjoëne Peel
Natuur en boere hand in hand
Woë 't vreuger nog hiël hèl sjoefte woar
Want alles moos nog mit de hand
Missjien nit mië zoë vöel machines dan
Vuur maake wer get drassig land
En leëve dan nog generaties lank
In ‘t Brabants-Limburgse land