Meziek die sjtopt, de tap op sjlot, ut leeg geet oeht, vieër zint kapot.
Noa boete dan, d'r wieët is muj, heij knus beijee, vieër allenuj.
Eé leedje nog, en da noa bed, dat geet neet mieë, de sjtum is pet.
Wat huër ig noe, hoeëg op dat daak? Ee leedje is doa in de maak.

Refrein:
In't ogtendglore, boave al verheëve,
zit ee vuëgelke zie ege concert te geëve.
Umhoeëg kiekt noe op sjtroat die ganse meute
sjpontaan begint me da mit te fleute.

'ne Fiets deë krakt, d'r krantejong, mit held're sjtum, ging doeble tong
zeët: Agowwen daag, heij al tesaam, vieër wille waal, maar zint te graam.
Ut vuëgelke bringt redding os, flut dugtig nog ins d'rop los.
Deë Pavarotti op ut daak, dem lukt ut waal, mit groeët gemaak.

't Is sjoeën geweë, ut woar uniek, noa heem geet vuëgelkes publiek.
Nieks sjoeënder tog dan zoeë un fienaal, bin zelf neet hoaf zoeë muziekaal.
Es ig d'r kop op't kusse legk, ut dekbed bis de naas mig trek.
Huër ig aa vinsters boetezie ut vuëgelke zieng millodie.