Refrein:
Wao is toch d'n tiëd gebleve,
van Baer de Woers en Tru de Vink,
Sjang van Alum Büd zien vruiwke,
ik greuzel as 'k dao aan dink.
Wao is toch d'n tiëd gebleve,
van Baer de Woers en Tru de Vink,
Sjang van Alum Büd zien vruiwke,
ik greuzel as 'k dao aan dink.

Oome Graad oet Hoki-poki woel ens gaer nao Venlo gaon.
Hae kreeg heimwee nao 't stedje wao zien weegske had gestaon.
Graadje kwaam mit vastelaovend, splenti monni had te zat.
Maar hae veulde zich onheimlig, en zag toen, ik mis heej wat.

Oët protes had Ome Graadje maling aan de Jocus-vaan.
En hae ging ens aan de zwabber, in de Venlose Jordaan.
Maar toen leep d'n baeker euver, hae zoog de Jeustraot zônder stert.
Snikkend keek -ke nao 't Hetje, en zông mit ein gebraoke hert:

Ome Graadje woord toen raozend, vônd 't neet maskeere flauw.
Deej ein maske veur zien porum en einen hiëring in 'n kouw.
Smaekend ginge nao de pliessie, zörg géj toch det ik héj bliëf.
Laot mich nog ens van vrueger druime, in 't kotje op de schiëf.