Huuj is 't heit en vol-op zoomer, alle sjtein en moere gluië.
Langs de lòch sjtaon dònderteures, en de hits begint te bruië.

Koum mer raenge, kaum mer hòmmel: Dit is neit òm oet to haaute.
't Humme woort mich wie 'nen dweil en, och, mie kraegske krig ein flaaute.

Geine voogel ruirt mee 't bekske, niks, - gei zènge mee of sòmme.
't Louver hink wie dreug-gewoore, bang veur waat medein geit kòmme.

Pès op èns de wèndj zich opwurp, stöb deit wirvle langs de sjtraote,
buim te lief geit dat ze kraake, kerme wie van God verlaote.

Dat is 't onwaer, dat zien tròm ruirt, 't bliksemp sjriklik òm den toore,
Sjlaag op sjlaag. De ganse loch is baoven òs wie wildj gewoore...
?????..

'Baet uch, kènjer, zeet neit bang: Heere die sjtreng zeen, regeire neit lang.'