Refrein:
Ooh, Marjanne,
as ik dich zeen waer ik vanzelluf blie.
Ooh, Marjanne,
dich bis nog moeier dan ut moeiste schilderie.
Waat ik dich noow vertel,
is genne kattendrek,
Ik zeg ut maar metein:
“Dich maks mich knettergek”
Ooh Marjanne,
“waat môt ik doon?”
”De zaes maar waaste wils”
Ooh Marjanne,
aste dan ouk maar ein bietje van mich hils
Ooh Marjanne,
aste dan ouk maar ein bietje van mich hils
 

Couplet:
Ik gluif det alle manne,
kepot zien van Marjanne,
ze dreije wie ‘n-stel beije um ‘m haer.
Ouk ik kin neet ôntkinne,
um gaer veur mich te winne,
maar doon det aevel waal op mien meneer.

Ik bleef maar nao um kiéke,
en woel neet van um wiéke,
mien laeve stond finaal op ziene kop.
Maar det waas um ut aeve,
dao meus ik maar mei laeve.
Det huurt d’r beej en hild ouk noeits neet op.

Ik waas noeits zônne gauwe,
en woel al gaar neet trouwe,
maar deze schat, dae waas mich det waal waerd.
Ik zoel um alles koupe,
as het maar neet ging loupe,
want anders waas det slech geinvestaerd