Ut geit neet mier um eine god, eine vader veur ós allemaol.
Genne gek, nae genne God zal dit zootje zoeë laote begaon.
Ingele braeke eur vleugels aaf door 't slaon op harde wind.
Vaere valle veur d'n duúvel zien veut, Ingele .....gaon brandend op zeuk.

Maar oet ut veur steig rouk umhoeg, rouk in kleure zoeë moei.
Alles det d'r grauw oetzuùt, veranderd in roeëd.
Ingele vaere valle zaag as un pen in d'n dichter zien hand.
Letters vorme zien gedich, un gedich .....vol verlange op zeuk.

Refrein:
En ik bin op zeuk, dwalend in mich zelf.
De stad velt in slaop, jao de nach velt aan.
D'n duuster kruup op 't late leech, d'n hemel steit in brand.
Ings kruup in ós zele, 't kind kruup oet de man.
We zeuke nog waal vaerder......met de ouge toe.

We gaon veurbeej aan good of slech, kieke neet op of um.
Zeen gen ingele, gen gedich, we dreije ós veur nemus um.
Allein as ingele dien veurdeil zien, dan zukste eure waeg.
Allein maar dan, in dien belang, dan ........dan geiste op zeuk.