Oet England kaam d'r minimood, dat stong tante Mien wal aa.
Me wie ze veur d'r spegel stong: enne aagekleejde haan.
Ig ronde heur de mode aaf, me goof ze tog en kans.
Dog dig dat aa mit carnaval, da has te zieëker schans.
Ze wogde honderdnuuzig pond, bee wie e karerad zeu rond.

Refrein (2):
Os tante Mien, os tante Mien, die deet a minimood.
Jonge, jonge, jonge, wat steet dat dink ze good.
Het is 'n hil erg raar en gek geval.
Ze dreet 't alleng mit carnaval.

Ze ging doe no 't vastovesbal, fie oetgedost en chique.
Ze how direk d'r aandagt al van d'r chef van de Daf-fabriek.
Heej vond heur waal 'n fieng mamsel, ze dronke glaas no glaas.
Heej loede mer no heur onderstel, ledde neet op heur roeë naas.
En later bee 't demaskee, howwe genge cent mie i gen portemonee.