I Kirchroa kan me vinge ing loestieg' miensje-tsoat.
Die luu, die kanne zinge, jeleuf miech op mie woad.
Doch inne kan nit zinge, en wol dat doch zoeë jear.
Och kan hea nit mit sjpringe, hea sjteet i wink en wear.

Op der Maat, op der Maat,
sjteet der Joeppeman en waat,
op vasteloavend, op vasteloavend.
Op der Maat, op der Maat,
sjteet der Joeppeman en waat
op vasteloavend, bij daag en naat.

Der Joep, dea tselt de sjtonde, doa op dea jroeësse Maat.
Hea kint zieng vaste konde, al is 't daag of naat.
Hea ziet doa um ziech zoeze, tsouw zienne jroeësse sjrek,
die nozems, die mar broeze, dat maat hem sjtapel-jek.

En oonge a zieng tsieëne is jidder weach ens maat.
De kirmes ziet hea drieëne, der Joep alling mar waat.
Ens jeet der opstog trekke, ens wead et Karneval,
dan ziet hea werm die jekke, roonksjpringe uvveral.