Refrein:
Mèt de vastelaovend, kalle wae plat tegenein
en det versteit hej idderein
Al isse groët of nag hiel klein
Mèt de vastelaovend, kalle wae det neet allein;
't ganse jaor is det zoe fijn, veur idderein.

Jao de irste weurdjes, die dien mam dich heet gelierd,
waare in 't limburgs en det bisse neet verlierd.
Nao verlaup van tiehd dao, kosse toch al weurdjes zat.
En doe kwaams d'r later achter, 't waas allemaol in 't plat.

Wiesse toen nao sjoel gings, kwaam der dao det hollands bej.
'Ja, dat moest je toen gaan praten' en det waas vur dich gans nej.
In 't begin toen kwaamse, mei nag danig in de war.
Mer nou huurse die twië tale , vanachter bijna idd're bar.