Es ’t vastelaovend is
den zoewe weer gaer wille zènge
van sjmörges vreug tot s’ aoves laat
de sjoanste leedjes brènge
Van la la la en hoempapa
tot de sjtömbenj niks mieë brènge

Refrein:
Saer de gries d’n auwen top
gaef mich nog mer gauw ein glaeske hop
det ich mich de sjtömbenj sjmaer
die mótte riejere wie ein vaer
en este die neet vóchtig hils
den geiste brómme wie ‘ne baer

’t Mot waal gans sumpel zeen,
zoadet m’n neet hoof nao te dènke
Get weurdjes passen inde maot
die ein kèndj zich kènt bedènke
Det zènge weer den drie daag langk
en opper tied d’n ober wènke

Intelektuele kal
dae duit ós de herses krake
went klein en sumpel luuj wie we
er móstet neet te lestig make
Mer sjtuit ’t móndjpas op ein riej
den blieve weer det leedje kwake