Refrein:
Laot ôs gaon, laot ôs gaon mien leefste Klara,
dich en ik, weej allebei, nao de Sahara.
Ik heb d'r gevônde waat ik zôch,
dao is veur ôs nog plaats genôg.
Mien leefste Klara, in de Sahara,
't is met dich mien lekker deer,
en eedere waek ein vaetje beer,
toch zoë fijn, zoë gans allein, in de Sahara.

Euveral zien minse, minse groët en klein.
Nörges, nörges kinse zien met mich allein.
Euveral zien minse, wao weej gaon of staon.
Zek mich ens, waat vindse, zulle weej maar gaon ?

Klara kind, det wetste, 't is heej niks gedaon.
Altiêd maar det kletse laot ôs now toch gaon.
Klara, kind det wetste, ik hald zoevuël van dich.
Laot ze now maar zwetse, kôm maar mei met mich.