Ze zin weer weg, 't hoes is weer laeg,
de flesse nao de container, de vloer is gevaeg.
Kins se det ouch, zo'n weemoedig zóndigmiddiggelök?
Ich gaon dan maar get foto's kieke, ich wil giesteraovond trök.

Kiek hie, dao zitte ze dan alledrie.
Eine Belsj, ein Française en eine Limburger op 'n rie.
Madeleine in 't midde en veur lache zo blie.
Want nous sommes 'n deil of each other's history.

Veur ginge same nao Amerika,
op zeuk nao 't belaofde landj.
Die drie op die foto, handj in handj,
ginge same nao Amerika.

En Madeleine mós geliek nao de coffeeshop.
Daen aje hip zoot hie te blowe toet deep in de nacht.
Maar 't veulde hie zo good óm aan dees taofel weer te veule,
waat ós nao al dae tied sjteeds weer bie-ein haet gebracht.

Want veur ginge same nao Amerika,
op zeuk nao 't belaofde landj.
Die drie op die foto, handj in handj,
ginge same nao Amerika.

Höbbe veur gevónje waat veur zóchte,
in det landj, waat òs zowiezo haet geraak?
't Sjtómme is, det det Amerika ós mesjien waal meer,
Belsj, Française en Nederlander haet gemaak.

Veur ginge same nao Amerika,
en kwome truuk mit idder 'n eigen landj.
Die drie op die foto, handj in handj,
ginge same nao Amerika.
Op zeuk nao 't kippevel van fancyfree and footloose.
Die drie op die foto bie ós aan de wandj,
maakte same ouch weer de eeuwige ómwaeg nao hoes,
de ómwaeg nao hoes.