Refrein:
Same, same, same, same zien weêj sterk,
jao, dát hebbe weêj toch, al hieël duk gemerk.
Zit de wind ok mej verkiêrd, ieën ding hebbe weêj geliêrd:
same, same, same, same zien weêj sterk!

Halde weêj ós altiêd stevig vas, hand in hand,
hieël gelukkig loeëpend dór ós Limburgse lând.
Idderieën beschouwe ás ós vrinde,
aoveral geluk zeuke en vinde.
Altiêd blieve laeve vör en ideaal,
idderieën dae zaêt ut in zien eige taal.

Vinde weêj ni altiêd wát weêj hebbe gezoôch,
löp der hieël völ anders dan weêj haje gedoôch.
Altiêd mit völ iever blieve bouwe,
op de toekoms stieëg blieve vertrouwe.
Make weêj van iddren daâg en ni-j begin,
laeve, same, mit de minse um ós hin.

Ás weêj same werke, is ut werk half zó zwaor,
en daorbeêj zien weêj dan ok nog völ gauwer klaor.
't Is de mojte waêrd um te probere,
um zoeë same wát te gaon prestere.
In ós eige dörrep en in iddre buurt,
hebbe weêj ut allemaol hieël duk gehuurd.