Niks vregger as jao zoë ein vleeg.
Veural in de keuke, dao môsse ze zeuke,
ze staeke ut kind in de weeg.
Ouk kletsköp en vlaaje, jao, det kan eur gaaie,
ouk zeuke ze pletskes zich oët.
Maar ik slaag in de nek ze, die loëzige hekse,
die plaogsters, en ik roop door ut hoës ...

Refrein:
Schroem, alweer ein vleeg kepot,
schroem, alweer ein doëd.
Doon dich van ut slaage dien hand ouk wat piën,
ut geit toch al baeter as gister, neet Stien ?
Schroem, alweer ein vleeg kepot,
schroem, det geit wie gesmaerd.
Bald zien zônder leege, de moore zwart van de vleege.
Schroem, der geit wie gesmaerd !