Pierre haw lès get aan d’r handj, door ein glaeske beer
mer gebroekde zien verstandj, lag zich t’r bie neer
want zien vrouw die sjólj mer raak, maakde zóa ‘ne kal
mer Pierre zóng stilkes dit refrein en zeet toen ging ‘t waal

sjelj neet op mich, sjelj neet op mich
gun mich toch dat klein plezeer, gun mich toch dat glaeske beer
sjelj neet op mich, sjelj neet op mich
want bie jeder glaeske beer dènk ich toch aan dich

noch gein viërtiën daag d’r nao noom zien vruiwke vraak
ze moos toen nao ein fiëske toe, Pierre bleef bie dae snaak
mer ‘t doerde oerelank iër ze heives kaom
ze zóng toen ouch noch sjelj mer neet, es ich ‘ns effe gaon

zouwt g’r ‘ns get later zeen door ein glaeske beer
dènk dan ‘ns aan dit gedich, dat hulp toch altied weer
zèng ‘t mer oet volle bors, al is de sop ouch kawt
sjelj toch neet, noe sjelj toch neet, doe wèts dat ich dao neet van hawt