Der Sjeng gong ins jage in busj en veld.
Hae kos hiël good sjete, waor der groëte held.
Sjaot hae dan ins mis et wild sjprong oet de vöër,
dan zonge die angere same in köër.

Refrein:
Sjeng sjeet op daen haas, Sjeng sjeet op daen haas.
Doe bis mit dien sjpuit zoene groëte baas.
Sjeng sjeet op daen haas, Sjeng sjeet op daen haas.
Dae haas kan auch loupe, dae haas geuf auch gaas.

Gong viër ins dropoet, hawwe gowe mood,
doh zoot nondepiej enne haas ongerne hood.
Et haeske dat vrog: had diër der Sjeng geheurd.
Et waore neij missesj, mich is nieks gebeurd.

Der Pollie der jachhond, auch good bekant,
hae sjtrub mit der Sjeng durrig weije en land.
Went hae dan get speurt, sjprink em baove in der nek,
da joenk hae zou ich zinge of steit dat soms gek.

De jach doerde dekker tot saoves laat,
der Sjeng leep gans sjeif en wor semlig zaat.
En heim a gekomme dujde hae op de bel.
De vrouw die doog aope, der Sjeng dae zong hel.