Kiek ich van die heuvels, weit ich neet wat ich zeen.
Mie hertje veul ich kloppe, joa, dan weit ich meteen.
Dit hie is mie leeve, mie hart hub ich verpand.
Hie wil ich ummer blieve, dat schoene Limburgs land.

Refrein:
Sjoen is os Limburg, jo jo di di ja di jo.
Velden en beekskes in volle pracht.
Kiek in de verte, jo jo di di ja di jo.
Mergel beschermd gebied we had dat gedach.

Wils ummer doa blieve, mer ooit kump toch de tied.
De wils neet, mer mos toch, dat oetzich beste kwiet.
Blifs ummer draan dinke, vergitste dat noets niet mie.
Die hart, dat schleit veur Limburg, dat geit toch noets veurbie.

Ich wil doavan zinge, dus loester noe mer good.
Geluif in God en de natuur, dat zit os in 't blood.