Refrein:
Jao, jao vandaag haole weer alles oet de kas,
de ganse santekraom, weer gaon tót op de baom.
Jao, jao vandaag goaje weer alles effe droet,
de lach ligk sjtraolend op ós sjnoet.
't Is eine kieër per jaor veur ós de sjoanste tied,
gegaeve door 't laeve en det wilste noajt mieë kwiet.
Jao, jao vandaag haole weer alles oet de kas,
egaal of ós det sjtuit en pas.

Sjus veur de vastelaovend begint in ózze kas,
gerómmel en gesjtómmel, de vastelaovessjpas.
De fieësnaas geit den loupe en sjnótert in zichzelf,
de tied begint te dringe, 't is al vief veur twelf.

De träöt is in d'n aolie, vilt zich dao door 'n blötsj,
't mómmegezich bedènk zich: waem hungk mich veur de knötsj?
De dikke tróm haet hoondervel en razelt mer sjpeelt de kloon,
de deure sjprènge aope, hiej is 't noe te doon.