Refrein:
Maog ich Slivenjer bedanke, veur de vastenaovesklanke.
Veur de vastenaoveskleure, dat dit alles lang maog deure (doore).
Maog ich Slivenjer bedanke, veur de vastenaovesklanke.
Die klinke door de kop, en ze hawwe nwats mje op.

't Is jel lang gelèje, toen hie nog niks waor,
Slivenjer dei haw z'ne weareld nog neet klaor.
Op dizze rônne bol, waor gaaroet niks te doon,
Heer dach hie moot ich gaw get sjwans van make goon.

Toen maakde heer 't zunneke, water en de buim,
Laog heer in zien bèd zaog heer mje in ziene druim.
De minsch dei koum es lètste hie op dees planeet,
Mhe Slivenjer dei sjpraok 't is nog neet kompleet.

Heer misde nog de klanke van muziek en sjpas,
Haolde instruminte gaw oet zien hemelkas.
De vastenaovend waor 'n feit dat fjes is toen begoos,
En Slivenjer dei zông 'dit woar nog wat ich moos'.