Veer höbbe ein meziekkapel,
Wè haw dat ooit gedach.
Dat in Einekoeze zo get koosj,
Wè zou dat höbbe verwach.
Die kapel van os die moug ter zeen
Al sjtùmp ut auch soms niet
Want van de ganse carnaval
Dao sjtùmp jao auch niks van.

Refrein:
Jao oos kapelke, dat prach kapelke
Dat mot ter hie mit de vasteloavend zeen.

Ze trèkke door de sjtraote rondj,
En speele dat ut kraak,
En jonk en aut die sprènge mit,
En roupe dat is raak.
Auch de jong maedjes van ut dörp
Die loupe der achter aan
Want zonger die maedjes is het niks,
Dao kent geer van op aan.

Die leifste maedjes, die lekker maedjes,
Zo vinsj te hie in de ganse omtrèk gein.

Ze krege auch nog eine naam,
Ze nuimden zich “Boerekapel”,
Mit halsdouk, patsj en boerekiel,
Blouze ze heel hèl.
Meziek en leidjes zelf gemaak,
Dat waor wat ze os brach
En Einekoeze lèèfde mit
Dat sjtong bie veurbaat vas.

Zo geit dat noe al jaore door,
De kapel is sjteeds present
En jeder nuje Schmautbüleprins
Is daomit zeer content.
Ze höbbe noe sjoon pekskes aan
En auch eine nuje naam
Ze heisje noe de Schmautkapel
En sjtaon nog sjteeds veuraan.

De kapel besjteit noe ein kwart eeuw,
Haet veul veur het dörp gedaon
Ze doon dit toch mer allemaol,
Vastelaovend mot wiejer gaon.
Daoveur dank en hulde op dit fees.
Dat ut zo moug blieve gaon,
Want mit ooze Schmautkapel,
Blif vastelaovend besjtaon.