Baer viert ziene vaderdaag, tiën kiër in ein jaor.
Det ut van zien vrouw neet maag, vindt hae gen bezwaor.
As hae 's nachs nao hoês toe geit, kump ut dökker veur,
det-te maar te schriëve steit, veur 'n geslaote deur :

Refrein:
' Stina ... doot de deur aop en laot d'r mich ens in.
Stina ... doot de deur aop, de wits toch wae ik bin.
Ik heb dich noëts gen kwaod gedaon,
de kans mich heej neet boête laote staon.
Ik val op de stoep in slaop, ... haej,
Stina ... doot de deur aop ! ' ... (Stina ... Stina ...)

Baer had ziene Vaderdaag, weer ens moëj versierd.
Hae had zienen dors verjaag, maar hae leep verkierd.
Toepde örges op ein deur in ein vraemde straot.
Maar dao kwaam gaar neemes veur en toen reep hae kwaod :