Refrein:
Maar goonsdaag kriegs doe van mich bleumke in de vaas,
ei bleumke in de vaas, mit water oet de Maas.
Maar goonsdaag kriegs doe van mich bleumke in de vaas,
maar veurluipig blief ich leever mien eige baas.

Ze waas toch zo greuts op dae aajdste zoon.
Maar wie ze 'm vroog toch neet oet te gaon,
zag Jan: 'Mam, des toch nieks gedaon'.