Thoes heb ik krei noch kuuke, maar ik heb waal eine hond.
Dae haet veer korte puëtjes, die reiken op de grônd.
Det biësje is gehoërzaam, en trouw, want as me rup,
dan rent-te en dan vluug-ge, en springk mich op de slup.

Refrein:
Ik heb ein hundje gekoch op den oêtverkoup, tra la la.
Det zit mich achternao, wao ik staon of loup, tra la la.
Det ismich laever dan ein maedje op den Prinsenbal.
Det is mich trouwer as ein heunke oet den hoonderstal.
Prinsenbal - Hoonderstal, tra la la.

Den buurman haet ein poeske, dao is hae stapel op.
Det haet zôn vinnig snuutje, en luuskes op de kop.
Ik kièsde um den hônd aan, maar dadelik woort 't woes.
Toen schöpde ik det mormel: Ik bin neet veur de poes.

't Waas in mien jônge jaore, det ik mien hert verloor.
Ao - aan ein beeldschoën maedje, maar ik had um dadelik door.
Det kneep de kat in 't dônker, van daen tiëd bin ik schouw.
Now halt ik 't mit mien hundje, det is en blief mich trouw.