't Léste pilske
Refrein:
Asse mich 't léste pilske tappe
dan laotj mich mer hieël effekes begaon
Dao zeen d'rbeej di-j det misschien neet snappe
mer mêrgevreug es alles weer gedaon
Asse mich det léste pilske brînge
dan weit ich waat ich eigelik al wis
Bekin ich sônger spiêt, ich wil dit nog neet kwiêt
en veul ich al det ich dit mêrge mis
Es de vastelaovundj-dieënsdig weer aan't körte
keumtj 't assekruuske van allein in 't zicht
Maak ich ellef oor en mieër de gekste spurte
bin ich kloon ouch sônger schmînk op miên gezicht
De stum és op, de buuërs és lieëg, toch veul ich mich zoeë riêk
en rék ich dieëzen daag wi-j illestiek
Weurtj d'n daag hieël röstig toch van eiges aovundj
zieët de zon os fein gedaag, verschientj de maon
Keumtj d'r stilaan weer 'n indj aan vastelaovundj
en vervlookdje det de klok neet stil wiltj staon
Dan zétj de kastelein 't léste rondje op 't buffet
en pakdje vlot det léste pilske mét.