Urges middenin ut Limburgs Langk, doa sjteit ein hiel klein kefee.
Ut velt neet zoë op, dus let effe op, angers bisse d'r zoë al veurbeej.
De joare hebbe ut sjeif gedouwt, en de zon haet de verf get verkleurt.
Mer 't sjpiet dich besjlis, joa esse get mis, van al wat doa binne gebeurt.
Want elke oavend, joa, 't is mich get,
klumpt de kroegbaas met zien vrouw op 't buffet.
Hiel efkes klinkt d'r dan nog ein duet,
mer noa dreij weurd zingt de hiele kroeg al met:

Refrein:
Kom, loat os same eine drinke op 't laeve,
op al die dinge woa d'n laeveswals um dreijt.
Op al die daag die os now al zien gegaeve,
en op iddere daag, dae now nog kome geit.
Soms geisse veuroeht, en soms opzeij,
soms wuerse verras door unne dreij.
Det geld veur idderein, daen dans ontsjpringsse neet.
En d'r bad auch gen geklaag, dus geneet van iddere daag,
van 't welske op det sjoëne laevesleed.

Op eine werme zomerdaag kreeg ut kefeeke, 't is fraai,
ein bus op bezeuk, vol nunkes op zeuk noa ein gooi tas koffie met vlaai.
Mer 's oaves ware ze nog neet weg, en d'n baas dach: missjien is ut sjlum,
als ich deze kier get minder vier, en neet op d'n tapkas klum.
Mer noa ein kort mer krachtig sjuldgebed,
klom mooder euverste op ut buffet.
Hiel efkes werd 't sjtil, zeg wat is det?
Mer noa dreij weurd zonge alle nunkes met: