Het fieëst van alle fieëste is begónne, 't is vasteloavuntj in het Vlikkelântj.
Vae hebbe dit, 't is waor, 't is neet verzónne, gehuuërtj want d'r is echt wat aan de hântj.
Gae zûltj 't uch ouch met di-j daâg aâf vraoge, d'r is iets, mer gae schuuftj 't aan de kântj.
Toch kûmptj 't uch op 't móment weer plaoge, dînktj dan hieël goot nao en met verstântj.

Refrein:
Dit is `t leste pilske, det is eûr leste dâns.
Dao gieët de leste waage, det waas eûr leste kâns.
Gaeftj gaw det leste muulke, daalik is ze eweg.
Dit is `t leste litje, dikke, vette pech.

D'n ieërste van de daâg, des altiêt winne, de reûk en smaâk gieët uch al door de kop.
Gae dînktj, mót ich hî- echt nûw aan beginne, laot ich eum staon of drînk ich eum nôw op ?
Owg deêze daâg is weer us umgevloeëge, gae zeetj dae leste mer gae laotj um staon.
D'n tiêt is dao det vae nao hoês tów moôge, mer nao vandaâg is het nog neet gedaon.

't Is eedere aovuntj weer 't zelfdje litje, aan alle gooje dînger kumptj 'n intj.
Perbeêrtj 't eederskieër vroet te schuûve, det leste kûmptj, de's algemein bekintj.
Gae dînktj, det zal mich noeëts mieër overkoôme, mer 't moment det kumptj d'r zeêker aan.
Vae kunne dit ôngerwerp neet echt verbloôme, de woaretj, dae kumptj altieêt kejhaart aan.