't mäönke
In doezend schoëne alde sprookjes luëste
Waaste as kind ouk hiel goot geluive kins
Det wie de buim, de blome en de biëste
ouk maon en sterkes spraeke wie de mins
Stel ôg ens veur dao zoelt ge schoën mei klaor zien
want wie de wind zoë gaon de präötjes rônd
Gelökkig maar det sprookjes gaar heet waor zien
en maon en sterkes halde eure mônd
Refrein:
't Is toch maar good det 't mäönke neet kan praote
en aan de sterkes gen spraeke woord gelierd
As Slevenhiërke det had toegelaote
As jummich nat, det was toch glad verkierd
Want as me die maar röstig leet gewaere
Weej allemaol, weej wiste genne raod
dan zote weej met ôs gebakke paere
Det stel heej baove brach ôs op de straot
Me wilt waal ens de nachtegaal beluustere
Waat duit me dan? Me wandelt nao de hei
En as me dan waat bang is in d'n duustere
Waat duit me dan? Me neemp ziene leefste mei
Wanniër me dan de nachtegaal huurt kwele
Waat duit me dan? Tja, wat wuurd dan gedaon?
Dan geit me zich wat zitte in de smele
En waat duuit me dan? Vraog det maar aan de maon