Refrein:
Dich bis ‘t moeiste maedje van de waereld
Ut allerschoënste op dees aert
En idder ander maedje op de waereld,
haet veur mich gen ink’le waert.
Maar wetse waat det met mich is?
‘k-Weit neet precies wie groët dette waereld is.
Dich bis ‘t moeiste maedje van de waereld
Ik vind allein, de waereld waal waat klein.
 

Couplet:
Ik weit nog hiél good,
wie mien iërste maedje hoot
Det vergaet ik noeits neet miër.
Ut hoot Angelien
en ut moch d’r bés waal zien
Maar ut bedankde veur de iër:
Toch scheet ik steeds nog in de lach
As ik weer dink, aan waat ik zag:

Ik had waal verwach,
wie ik um det had gezag
Det het mich waal gluive zoel
Maar het zag metein;
“Och det zaet toch idderein,
Geej wilt allein maar ein kösmoel”
Noow heb ik vrueger oeits geliërd.
Kösmoele is gaar neet verkiërd
Noow is ut waal zoë,
enne mins is neet van stroë
‘k-Bin weer toe aan eine schat.
Ik haop Angelien,
maar as hét ut neet zoel zien
Dan zien d’r toch nog and’re zat. En daorum bliéf ik maar op zeuk.
Maar det vindt hét noow weer neet leuk: