Waas vruuger det ouk zoë beej ôg ?
As ut paeterke ôs thoës bezôch,
nae det vergaet ik neet.
Dan woort gelache en gepraot,
en smeis gevraog um gôje raod,
in oore van verdreet.

Hae kwaam dan zoë maar aangeweijd,
gewoën veur de gezelligheid,
en drônk ein teske mei.
Nao 't lache um de letste wiets,
sprông hae waer op d'n damesfiets.
(Toen droog hae nog de pij).

En zooge we um in gen waek misschien,
dan zagte weej: wat zoël d'r zien ?
Wae wet, mankeert um wat.
Dan waas hae ôs hoës veurbeejgegaon,
en zooge weej dök zien fietske staon,
wao eine kranke um nuëdig had.

Nôw is det dan verleejen tiëd,
weej zien daen beste vrind nôw kwiët,
ut paeterke is doëd.
Hae waas zoë good veur idderein,
dae mins zoë nederig en klein,
as priester waas hae groët.