Refrein:
't Paradies haet in Remunj gelaege.
't Munsterplein det loog d'r prakties midde in.
't Leep van hiej oet door toet ongeveer in Zjwame,
en op 't zuide aan toet efkes achter Lin.
't Paradies haet in Remunj gelaege.
Jao in Remunj dao loog 't aardse paradies,
en waem mich neet wilt gluive sjprik maar röstig taege,
dan maak ich dae op mien meneer get angers wies.

Letsaan druimde ich wie vreuger en ich baejde: 'Leeve Heer,
't zal waal good zeen waat Geer doot, maar dök begriep ich 't neet meer.
Ich vleeg soms op of det 'n biej mich haet gesjtaoke,
es d'r weer ein sjtök Remunj waerd aafgebraoke'.
Maar Hae sjtelde mich gerös en zag: 'Jong, laot ze maar begaon,
es ze mich de Kathedraal en Munsterkerk, maar laote sjtaon.
Ich weit det miense foute make, jaorelangk,
want ich bön vreuger zelf auch miens gewaes, Goddank.
Ich wil dich ein dingk waal verraoje, jonge vrundj,
Remunj waas vreuger al mien leefste troetelkiendj.'