Waat is ‘t laeve schoën, in ‘t plaetske wao ik woën.
Dao wao mien weegske stônd, wao ik mien leefste vônd.
Dao tösse bôs en Maas, wao ens mien speulplaats waas.
Rôndum mien elders hoés, veul ik mich thoés.
En daorum blief ik gaer, wao ‘k oëts begrave waer.
Dao wao mien ganse laeve leet, beej mich kump al ein traon.
As ‘k dink aan weg te gaon, nae, nae, det kan ik neet.
 
Refrein: Is ‘t laeve neet wônderschoën.
In de plaats wao ik woën.
Die ik al mien leefde gaef.
Zoe lang as ik nog laef.
 
As ik ens in de vraemde bin.
Taegenin miene zien.
Dan tel ik gewis de daag.
Tot ik weer nao hoes toe maag.
 
Mien plaetske is mich alles waerd
Eine’n draum op dees aerd
En daorum dink ik hiel dök.
Heej leet mien groët gelök.
 
As ik ens in de vraemde bin.
Taegenin miene zin.
Dan tel ik gewis de daag.
Tot ik weer nao hoes toe maag.