Refrein:
Es de lampe op 't plein weer aangaon,
en de fanfaar guf op 't kiosk ein sjoon konzaer,
en doe zuus dao zoväöl luuj biejein sjtaon:
och dan bön ich op det plaetske toch zo gaer.
Wo vreuger waas 't dorre graas ligke doezjende sjteine,
maar 't kiosk bleef sjtaon, dus klage hoof geine eine.
Es de lampe op 't plein weer aangaon,
en de fanfaar guf op 't kiosk ein sjoon konzaer.

Ich haaj van Remunj, zoe wie zich det heurt,
en bön op de heugte van waat gebeurt.
't Leefste bön ich op die plaats in de sjtad,
wo ich leerde kinne mien leefste sjat.