Refrein:
An 't Putje ... an 't Putje, 't Stiegelke erop.
Do is zoë mennig neuts verteld, 't dörp woët oppene kop gesteld.
An 't Putje ... an 't Putje, dat Putje wit bescheet,
't graas wor zoë greun en dò roésche de beum,
Alaaf, alaaf de Geet.

Wen 't vrugger Zondig woët, dat wor ing richtige vreud.
Dan blinkete de vinstersläg en woët der zanxk gestreut.
En alles gong de stroat eraaf, der puthaam op gen ruk,
en alle Geete gonge dan no 't Putje hin en truk.
Dao woët 't water zich geholt, de tobbe worre vol,
die Geete haowe ummer doësch en haowe ummer lol.

Et drinke hant vier vrug gelierd, et wor inne kloore drank.
Der Opa en de Oma Geet, die goave zich doa de hank.
Ze loerete zich uver ing schouwer aa, doe wor et al passeert.
En gidder ovvend koame ze der Stiegel aaf spatseert.
En woët der doësch get al te schlim, dat wor dan nog nit erg,
da gong et op et Putje aa, da gong et noa der berg.

Der Herrgott hat dat good gewoos, die Geete drinke geer,
drum kreege vier inne schunne Put, drum schmakt os zoë dat beer.
Dat Putje lupt der ganse daag, vier hant 't grutste vaat,
al schient de zon och nog zoë heet, dat Putje hult os naat.
En tap noë nog ins vol dat glaas, gezondheed ! ... op de Geet.
Dat Putje en de kloare drank, dat dè nog lang besteet.