Refrein:

‘T is rot, maar ich mot d’r bie zien
ómdet ‘t Vastelaovend is.
‘T is rot, maar ich kèn neet hie zien
en ech, ich mein ‘t hiel besjlis:
Ich doot ‘t ech neet veur t fieëste en ‘t bieëste huur,
ich gaon ómdet ich hert höb veur ós volkscultuur.
De plich die reup, ich mot noe drie daag gaon,
zoeëdet die traditie nag ‘n ietsiepietsie wiejer blief besjtaon!

Couplet 1:

Ich mot noe ech van hoes weg,
‘t sjpiet mich, maar t mot ech...
De plich reup, en den antjwaord ich mèt ‘jao’.
Dus ich gaon d’r eine drinke,
want as idderein zól dinke:
‘ich gaon neet’, nou, den waas d’r nemes dao.
Dus gluif mich drek as ich dich zègk det ich ‘t ech neet tref;
Ich gaon neet veur de joeks maar ech allein oet plichsbesef...

Couplet 2:

Ich kèn t ech neet make
óm dees daag te verzake,
of óm dees daag ‘n rundje aaf te sjlaon.
As ich daomei zou beginne
den waas ‘t zeker binne
de kortste kieëre mèt ‘t fieës gedaon.
Den is ‘t klaor, de’s ieërlik waor, det is gewuuën ‘n feit.
Dus gluif ‘t mich, ich zègk ‘t dich, det neet gaon ech neet geit...

Brök:

Noe sjnaps-se dus: ich mot! En waoróm ich toch sjtraol:
Dit is de aller- allersjónste mot van allemaol!!