't Sjunste óp de welt, wat der Herjod had jemaad,
dat is ós Kirchroa, went 't zingt en laacht.
Zunt boaver ós ooch de wólke al ins jrauw,
da dunt vier zinge, verdrieve vier ze jauw.
Zunt boaver ós ooch de wólke al ins jrauw,
da dunt vier zinge, verdrieve vier ze jauw.

Trukt me durch de welt wiet, uvver lank of zieë
en zeët me dan ins eëve zieng hemet-sjtad adieë.
Hat me dan je-zieë wie sjun de welt ooch is
dan weest me tse vestselle, ee dink jants jewis:

Doa woar ins ee pleëtsj-je woa mie wigs-je sjtong,
woa iech de ietsjte sjrij in 't leëve jong.
Doa wil iech ummer blieve, mie jantse leëve lank
en ummer blief ich zaage, mit moezziek en jezank: