Eder jaor met carneval, dan weurd toch weer besjlis,
wai van alle leedsjes noe de boot weer haed gemis.
’t Is dan soms ein gekkehoes, eine verwarde boel.
Mè toch keump alles good terech, de waörd van Alf Poell:

Refrein:
’t Volk besjlis, ’t volk besjlis, mot de jury dat neet doon.
’t Volk besjlis, ’t volk besjlis, wa veer dit jaor op springe goon.
’t Volk besjlis, ’t volk besjlis, wai haed ’t schwanste leed.
’t Volk besjlis, ’t volk besjlis en wai haolde ’t net neet.
’t Volk besjlis, ’t volk besjlis is veur ôs de beste kreet.

Nao de jhèrste schifting, mot ’t volk aan de schlaag.
Bônne weure ingevuld, ’t is allemaol nog ghèt vaag.
De jury telt en telt en telt, ’t volk haed besjlis.
Mè toch is volges ôs aan dees formule nog ghèt mis.

Dan keump de finale en dat is pas grandioos.
Al beste hie al beste dao, dao is altied waal ghèt loos.
Oeteindelik wint toch altied ’t beste oet de stal.
’t Gezegkde dat ‘t volk besjlis, is geine scheile kal.