Iech herinner miech mien ierste leefste, zie waor hiel erg gek op miech.
Iech had toen nog wel al mien haore, dat waor in twie-en-sevetig.
Iech speulde mèt vrun in unne bend, en dach toen tot dat alles waor.
Veer hadde geine roeje sent, meh, iech had toen nog wel al mien haor.
Iech weet 't nog zoe good en iech zal 't noets vergete.
't Gief miech altied nuije mood, meh, ein dink zal iech altied wete.
Wat waor dat unne sjoene tied.

Niks is noe nog wie 't toen waor, iech werrek miech kepot.
Dat kinste ouch good zien aon mien haor, iech höb noe unne kale kop.
Toen dachste nog zoe blijf 't altied, en dat 't veur iewig waor.
Meh, noe bin iech hiel väöl kwiet, de dachs gewoen neet wijjer nao.
Wat waor dat unne sjoene tied, ooh, jao.
Dat waor in twie-en-sevetig, ooh, jao.

Tussenstuk:
Noe is dee sjoene tied veurbijj, en dat ging hiel erreg snel.
Iech weet, 't leve is ouch neet veur iewig, veur iewig.

Want vreuger had iech zoe'n lang haore, en kiek miech noe toch hijj ins stoon.
Eelt op de vinger vaan de snaore, en daor is niks mie aon te doon.
Iech weet 't nog zoe good, en iech zal 't noets vergete.
't Gief miech altied nuije mood, en ein dink zal iech altied wete.
Wat waor dat unne sjoene tied, ooh, jao.
Dat waor in twie-en-sevetig, ooh, jao.
Dat waor in twie-en-sevetig, ooh, jao.