Ien Venroj ien gewoeënen doen, dan heldt iederieën zien fatsoen,
daor huuërde nimmer van 'n groeët schandaal.
De straote zien host âltied stil, ge mugt nie doen wat ge mer wil,
de pliesie heldt nie van te groeët kebaal.
Mer aens hieël vroeg ien 't jaor, dan mikt iederieën zich klaor,
de Roojse meense zien dan nie goed wies.
Plots kriegt Rooj 'n ânder beeld, 't is of dat me zich verbeeld,
dat eur däörp nie Rooj is, mer Paries.

Refrein:
En is 't wer vastelaovend ien òs stedje,
de gekke hosse òp de mernt of plejn.
Of slierte mit 'ne troep dur 't smale pedje,
jòng en âld, groeët en klaen.
De Groeëtestraot is net 'n boelevaartje,
bìj 't Raodhuus löpt de zaak host ien d'n braoj.
En ònder iedere lámp daor stöt 'n paartje,
Vastelaovend ien Rooj.
En ònder iedere lámp daor stöt 'n paartje.
Vastelaovend ien Rooj.

Normaal dan ziet me ien òs stedje, ien kefee ofwel òp pad,
't mânsvolk moj gekled mit vâsten boord.
't Vrowvolk òpgeknápt en sjiek, 'new-look'-tasje van plestiek,
me hueërt gen enkel ònvertoge woord.
Mer d'n tied van kárneval hueërt en ziet me aoveral,
gekke taal en abnormale klieër.
De beurdjes ligge ien de kâst, van 'new-look'hit me aenkel lâst,
en stând of ráng, dor vur gift me nòw niks mieër.

Gewoeënlik stöt òp iederen hoek, net as 'n geslote boek,
enne pliesieman te kieke nor 't verkieër.
Schrewde hárd of lópte lings, ziede zat en stuurde lings,
bedaenk, dén stöt daor nie vur zien plezier.
Hìj mákt òw dan 'n persés, dat kaost òw zoeë 'n pòp of zes,
met mit kárneval is hìj rejaal.
Dan lácht hìj um iedere gek, hìj slöt ze dan nie ien d'n nek,
wet nie mér wat dat is: persés verbaal.