't wespelleleed
Refrein:
En de honk, dea bletscht wauw, wauw ..., en de katz, die miemt miaauw ...
Mar ing wespel, die zeat zoem, zoem, zoem, en sjtikt dich in de prie.
Wenste pas geboare bis in Brokkelze, 't Wespellenes,
wits daan nog gar nit wie sjun dat is, du kins allee de flesch.
Gidder bukt zich uuver dich, pakt dich op d'r erm,
zingt daan ee liedje vuur dich alle en sjokkelt dich lekker werm.
Wenste daan get groeeter bis, geeste noa de sjoeel,
lierste vanalles en nog get miee, misjien veuel flauwe kul.
Krieste uuver deere les, van hei of oet de welt,
zing daan allee mar dit Brokkelzer leed, dat vuur os Wespelle geldt.
Wenste groeet gewoeede bis, bouwste dich ee nes,
wirkste, mar och amuseerste dich, 't leave weat ee fes.
Koome daan nuij wespelkes, allemoal hingeree,
lieer hun daan ummer dit Wespelle-leed, soee blieve vuur bijee.