't zunke van de vastelaovend
Refrein:
Maedje, op dich bun ich verleef.
Maedje, miene hertedeef.
t' Zunke van miene vastelaovend.
Maedje op dich bun ich verleef.
Toen ich dich zoog, kreege mien oere vleugels.
Ich als aezel kreeg goude teugels.
Toet in de hemel bun ich gewaes,
en nog verder asse get taege mich zaes.
Pak mien handj en dans met mich.
Ich haol de sjmink van dien gezich.
Als ich met dich dans, veul ich mich baeter den oeit,
vonke vleege door de zaal en door de roet.
Laot mich neet mier los nao drie dolle daag.
Det is neet good veur de vlinders in de maag.
Vastelaovend waar nog noeit zoe gaaf.
Doe maaks de aovend veur mich gans aaf!
Daag daornao vergaete waemse waas.
Waarse doe dae kloon of dae roze haas?
Mien zunke van de vastelaovend,
sjeen neet mier als eine daag.
t' Moch neet zien, die wintjerzon.
Waal tof wie vastelaovend begon.