Refrein:
Ik woj dat ik nie wis,
hoe laat ut nou al is,
zonne aovend geaft meej moed.
Wat schèlle wazel hier,
dat geuft toch veul plezier,
zonne aovend duud meej goed.
En wtte nie of geej nou wel no huus zult gaon,
of dat geej nog wat efkes an de tap blieft staon.
En komde dan tot gèn besluut,
dan hèdde gènne klok mèr nuüdig,
dan goeije ze ow der uut,
dan hèdde gènne klok mèr nuüdig,
dan goeije ze ow der uut.

De tied is en diël van oos leave,
zonder tied zulde hiël wat beleave.
En zooitje van hier tot gunder,
iederieën begut unne blunder.
Jo genne mins is mer op tied,
iederieën is de kluts dan kwiet.
de klok huurde nie mèr slon,
no huus hoefde nie te gaon.

Der is niemand den dor te zwor an tilt,
wannier ge mit iets beginne wilt.
Te vroeg, te laat mar noëit op tied,
dus niemand dèhèn ge werke ziet.
Gèn klok mer den os commandiert,
al hangt ie ien de zaal.
Gènne wekker um os te ploge,
mit biëstig veul kabbaal.