Jao, 't is alwér zówied, 't is vastelaovestied
Das vur mìj as vreejgezel
Wer de mójste tied van 't jaor, want dur stón moj manne klaor
En dan wette gìj ut wel
Jao, ik hâld hieël veul van pit, már och 't zit nie âltied mit

Refrein:
Jao, toen ik òw zaag, draejde mien hieël maag
Wat ziede gìj én lekker ding
Ik kende òw vaag, greep òw ien de kraag
En wat was wat ik toen òntving
Én natte zu'gvlek, hier òp die rotplek
En wette ok wel dat gìj stinkt
Nòw draejt mien hieël maag, wer van dén rotblaag
Ik wooj dat gìj toch gauw nor huus toe gingt.

En daor stoond ik dan wer paf, hoe kòm ik hier nòw vanáf
Das toch echt nie wat ik dòcht
Kòmme boere uut die moond, dikke scheete uut die koont
Dit liekt mieër òp én gedrocht
Jao, heb ik dit dan echt verdiend, ik hoop dat ik wat anders viend

Toen hìj ging haaj ik gelieërd, 'ne knáppe kél is nie verkieërd
Már de binnenkânt dén telt
Ki's nie drek mér vur 'ne prins, waacht òp enne lieve mins
'k hoop dat dat mìj wel bevelt
As ik nòw vastelaovend vier, dan zing ik âlt nog ieëne kieër